Pracownik obdarzony charyzmą umie dotrzeć do ludzi, zmotywować ich do konkretnego działania. Dlatego charyzmatyczny lider jest w stanie osiągnąć z grupą bliskich mu osób więcej niż osoba pozbawiona tej cechy. Czy osoba charyzmatyczna taka się rodzi? Czy każdy może przy pomocy ćwiczeń rozwinąć tę cechę i pokierować z jej pomocą działaniami innych?
Charyzma jest definiowana jako cecha osobowości, która wywołuje podziw u innych. Osoba charyzmatyczna bywa autorytetem w pracy i w życiu prywatnym. Nierzadko jest po prostu skazana na sukces, ponieważ pociąga za sobą tłumy, wzbudza zaufanie, nie boi się wyzwań i szybko przekonuje innych do swoich racji.
Można wymienić pewne cechy, które są wspólne dla osób charyzmatycznych.
Dowiedz się więcej o szkoleniu: Autorytet i charyzma lidera w trudnych czasach
Wymieniając tę listę cech osoby charyzmatycznej możemy zauważyć, że część z nich da się wypracować albo pogłębić u osób, które mają pewne predyspozycje do bycia przywódcami lub chcą zwiększyć swoje oddziaływanie na innych.
Wielu ludzi sukcesu, których znamy z pierwszych stron gazet, to właśnie przywódcy obdarzeni charyzmą. Cechę tę przejawia wiele osób pnących się szybko po szczeblach kariery politycznej czy biznesowej.
Osoby charyzmatyczne w pracy są ambitne, chcą osiągnąć sukces i budują swoją markę osobistą. Wiedzą, jak prezentować się w otoczeniu, umiejętnie podkreślają swoją wartość, eksponują swoje mocne strony i skutecznie określają cele życiowe, do których codziennie dążą. Co ważne, nie robią tego ignorując innych. Nie cechuje ich egoizm czy manipulacja.
Ponieważ tworzą wokół siebie grupę zaufanych osób, wyróżniają się empatią i są lubiane, wzbudzają podziw, sympatię i mogą liczyć na pomoc kolegów, współpracowników oraz podwładnych. Potrafią też wydobyć z ludzi pozytywne cechy i zmotywować ich do wytężonej pracy. To wszystko sprawia, że charyzmatyczny szef, kierownik czy menadżer jest wartościowym pracownikiem.
Charyzmatyczne osoby nie obawiają się zmian, innowacji i podejmowania wyzwań. Dążą do określonego celu, a nierzadko same nakreślają te cele, przyspieszając rozwój swój, pracowników i całego przedsiębiorstwa. To tylko przynosi korzyści, bo przecież zaangażowani, zmotywowani, skoncentrowani na zadaniu, a do tego umiejący budować relacje pracownicy są na wagę złota. Bardzo często osoby z charyzmą motywują ludzi i są ekspertami w bardzo wyspecjalizowanych dziedzinach.
Ponieważ charyzma może przydać się nie tylko w pracy, ale także w życiu osobistym, warto zastanowić się nad tym, czy można ją zwiększyć. Osoby, które nie są charyzmatyczne, a jednak chciałyby poprawić swoje relacje w pracy i siłę swojego pozytywnego oddziaływania, mogą poświęcić nieco czasu na pogłębienie cech, które w byciu charyzmatycznym pomagają.
Postawa ciała ma wpływ na to, jak się zachowujemy i jak oddziałujemy na innych. Wyprostowana sylwetka i utrzymywanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą nie tylko wpływają na to, jak jesteśmy postrzegani, ale nawet na gospodarkę hormonalną organizmu.
Chcesz zdobyć cechy osoby charyzmatycznej? Poznaj szkolenie Autoprezentacja i kreowanie wizerunku własnego.
Kiedy ciało jest silne i mocne, zmniejsza się poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu, a wzrasta poziom testosteronu odpowiedzialnego za dominację i szybkie podejmowanie decyzji. Łatwiej w takiej sytuacji pokonywać wyzwania i wzbudzać zaufanie u innych. Warto też zwrócić uwagę na swoje ubranie, które powinno być zawsze schludne.
Poprawne posługiwanie się językiem, mówienie zwięźle i ciekawie, bez niepotrzebnych dygresji i potocznych zwrotów, także poprawia ocenę w oczach innych. Należy mówić tak, by inni chcieli słuchać.
Także słuchanie innych jest ważne: w skupieniu, aktywnie, patrząc drugiej osobie w oczy. Nie zapominajmy, że postać charyzmatyczna jest także empatyczna. Warto nazywać emocje swoje i innych, nie wolno natomiast ich oceniać negatywnie ani ich unikać. Charyzmatyczny lider rozumie lęk, wstyd, niepewność i potrafi podnieść na duchu.
Wysoki poziom charyzmy przydaje się nie tylko w pracy. Jest bardzo pomocny także w życiu osobistym, gdyż zjednuje ludzi, pozwala zacieśniać więzi, jest cechą pozytywną, pod warunkiem wszak, że wykorzystuje się ją do tworzenia dobra, nie zaś do wpływania negatywnie na ludzi.