Osoby zarządzające zespołami przyznają, że nawet połowę ich czasu pracy zajmuje rozwiązywanie konfliktów. To ten rodzaj zadania, który jest bardzo trudny oraz wymaga ogromnej wiedzy, doświadczenia oraz znajomości ludzkich charakterów i relacji. Poznanie przyczyn konfliktów oraz wiedza, jak je rozwiązać, jest niezbędna w sztuce rozwiązywania sporów.
Każdy członek formalnej organizacji ma swoje cele, zainteresowania, kieruje się ambicjami i dąży do ich spełnienia. Kiedy w grupie ścierają się różne charaktery, punkty widzenia i różne drogi dochodzenia do celu, o konflikt w relacjach pracowników jest bardzo łatwo. Oto najczęściej wymieniane źródła konfliktów w organizacjach.
Czasami nieodpowiedni dobór słów, użycie nieprzemyślanego zdania, przypadkowa krytyka mogą być przyczyną poważnego konfliktu w zespole. Spokojny dialog w tej sytuacji wymaga silnej woli, empatii i spokoju. Jeśli nie zostanie podjęty, konflikt będzie eskalować.
Jakie komunikaty rozbudzają konflikty w zespole? Oczywiście krytyka. Nie sposób jej uniknąć, kiedy mamy do czynienia z pracownikiem, który zawiódł, nie dopełnił obowiązków, spóźnił się.
Jednak generalizowanie i używanie zwrotu bezpośredniego jest wyjątkowo złą metodą komunikacji. Prowadzi do obrzucania się oskarżeniami, a u osoby, która faktycznie zawiniła, wywołuje odruch obronny.
Zamiast więc skupiać się na komunikatach typu „ty”, lepiej używać zdań rozpoczynających się od „ja”. Oto przykład:
Nie wolno też używać słów takich jak „nigdy” i „zawsze”. Jeśli ktoś spóźnił się drugi raz w tygodniu, ale wcześniej przez rok przychodził punktualnie, nie można powiedzieć „zawsze się spóźniasz” lub „nigdy nie przychodzisz na czas”. Zarządzanie konfliktem wymaga dużej dozy empatii i umiejętności dyplomatycznych.
To normalne, że się różnimy. W dużej grupie zawsze znajdzie się osoba ekstrawertyczna, która lubi mówić o sobie i jest otwarta na znajomości, oraz introwertyczna, która lubi pracować w ciszy i nie jest skłonna do wielogodzinnych dyskusji w dużej grupie.
Są osoby, które unikają konfliktów, które je łagodzą i takie, które je wręcz wywołują i podsycają.
Przyczynami konfliktów mogą być także różnice kulturowe, zwłaszcza w organizacjach międzynarodowych. Przedstawiciele nacji z północy Europy uchodzą za lepiej zorganizowanych, punktualnych i powściągliwych. Pracownicy z krajów południowych są energiczni, bardziej elastyczni, ale jednocześnie nie zawsze dotrzymują terminów. Oczywiście także w tym przypadku nie można generalizować, jednak w stereotypach bywa całkiem sporo prawdy.
Także w zespołach, w których pracownicy pochodzą z jednego kręgu kulturowego, spotkamy osoby impulsywne i podejmujące działania, które niekorzystnie odbijają się na pracy organizacji. Problematyczni mogą być pracownicy, którzy krytycznie odnoszą się do innych i są nadmiernie ambitni. Dążą do celu kosztem innych. Ale spór mogą wywołać również osoby racjonalne, które nie poddają się silnym emocjom.
Każdy pracownik ma inne cele osobiste czy zawodowe. W zespole są osoby, które marzą o awansie i takie, które skrycie szukają okazji, by zmienić pracę. Są takie, którym zależy na stabilności zatrudnienia i długiej umowie o pracę oraz takie, które nie myślą o tym, co będą robić za miesiąc lub dwa.
Te cele realizują w różny sposób. Mogą rywalizować o jedno stanowisko, mogą z obawy przed utratą pracy podkopywać autorytet kolegi, mogą ociągać się przy współpracy nad projektem, który uważają za mało ambitny.
Brak konfliktów nie zawsze jest błogosławieństwem dla organizacji i samego menadżera czy kierownika. Czasami ścieranie się różnych charakterów, pomysłów i idei jest zbawienne dla projektu. Wpływa na rozwój całej grupy. Jeśli jednak w organizacji zbyt często pojawiają się konflikty, czas działać.
Na początku warto zastanowić się, z czego te konflikty wynikają. Czy w firmie źle się dzieje? Pojawiły się plotki o możliwych zwolnieniach albo przeciwnie — o tym, że kilka osób otrzyma wyższą pensję lub awanse? Czy zjawiła się nowa osoba w zespole i nie została zaakceptowana?
Kiedy znane jest źródło konfliktu, można zacząć szukać rozwiązania. Podstawą jest jednak opanowanie negatywnych emocji przez lidera i spokojna rozmowa z całym zespołem oraz z jego poszczególnymi członkami.
Celem nadrzędnym każdego członka zespołu powinno być zaangażowanie w pracę, niezależnie od indywidualnych oczekiwań. W przypadku konfliktów warto wypracować zasady współpracy z całym zespołem i mieć pewność, że plan ten został zaakceptowany.
Warto przekonać zespół, że cele są wspólne. To pozwala spojrzeć na pewne sprawy z dystansem i pozytywnie wpłynąć na zachowanie członków organizacji.
Trzeba też pamiętać o tych osobach, które nie chcą uczestniczyć w konflikcie. Przyjmują postawę wycofaną, nigdy nie zaogniają sytuacji, zawsze godzą się na kompromis, który wypracowali inni. Z nimi również menadżer powinien przeprowadzić rozmowy, podczas których podzielą się swoimi przemyśleniami i propozycjami.
W pracy w zespole, w której trakcie grupa obcych sobie osób spotyka się codziennie na 8 godzin, zgrzyty i konflikty są naturalne. W konflikcie można upatrywać szansy na rozwój, naukę, omówienie problemów w funkcjonowaniu organizacji. Nierzadko rozmowa dotycząca rozwiązania konfliktu jest motorem korzystnej zmiany.
Doświadczeni liderzy wysłuchają każdej ze stron, co pozwala im spojrzeć na jedną sprawę z bardzo różnych perspektyw. Dostrzec niedociągnięcia swoje i pracowników, krytycznie ocenić sposób działania całej organizacji i wyjść poza schematy. Zarządzanie zespołem i powstałymi konfliktami to także sztuka obracania nieporozumień na korzyść firmy.